In een hytte (soort trekkershut) waar de campinghoudster in Otta voor ons een flatscreen neergezet heeft, zien wij Nederland van Portugal verliezen. Een paar Litouwers schuiven ook aan en blijken tot onze verrassing supporter van Nederland te zijn. Er werken veel mensen uit de Baltische staten (Estland, Letland, Litouwen) in Noorwegen. Een wat oudere Noor denkt dat het komt omdat de Noren niet meer willen werken.... Joa joa...

Een tocht in het Rondane gebied naar de zogenaamde ‘Peer Gynt Hytta' blijkt letterlijk te hoog gegrepen. Op een hoogte van circa 1000 meter blijkt na circa 20 minuten het pad een sneeuwveld in te lopen. Er zijn geen voetstappen voor ons te zien, dus we wagen het er maar niet op. Ook het ernaast gelegen meer is nog voor een groot deel met een laag ijs bedekt. We proberen het nogmaals via de zuidhelling waar het nog erg nat is van alle pas gesmolten sneeuw. Tot overmaat van ramp begint het dan te regenen, dus wij (ja, ja, watjes...) houden het voor gezien.

Nadat we op maandagmorgen hebben afgerekend bij de 95 jarige moeder van de campingbazin, die met verrassend gemak de pinautomaat bediend, reizen we verder over weg 51 richting Fagernes. De omgeving is mooi, maar de weg zit vol gaten en kuilen. Auto en caravan worden flink door elkaar geschud. In ieder geval is de was in ons T-emmertje nu wel schoon....

Een Trollenechtpaar die we onderweg bij een parkeerplaats tegenkomen, is wel bereid om even te poseren voor een foto. Aan het eind van de dag kunnen we nog even lekker van de zon genieten op een camping bij de Fossen waterval. Lang duurt het echter niet, want na een uurtje begint het te regenen en het houdt de hele nacht niet meer op.

Als de volgende ochtend de zon weer schijnt reizen we verder en maken een stop in Fagernes bij het Valdres openluchtmuseum met huizen en boerderijen uit de 17^e en 18^e eeuw. Veel huizen uit die tijd lijken verdacht veel op de ‘hyttes' die je op alle campings ziet staan. Via het Hallingdal komen we uiteindelijk terecht op camping Birkelund in Hovet. De Nederlandse eigenaren Rinie & Franka van der Pluijm vertellen dat er in april nog weer onverwacht een dik pak sneeuw gevallen is. Dat is ook de reden dat er nu half juni nog zo weinig wandelroutes boven de 900 meter begaanbaar zijn.

We verkennen het Hallingskarvet gebied en klauteren via een steil pad en een ietwat gewaagde oversteek over een wild stromende rivier naar de Hivjufossen waterval. Bij terugkomst op de camping puffen we in het zonnetje lekker uit met ons gekoelde biertje.

De volgende dag, na ontbijt en koffie in de zon maken we een relaxte wandeling van circa 3 uur rondom de Ustedalsfjorden in Geilo. We komen langs een expositie van vreemde vogels en wilde dieren, lopen héél voorzichting over de Tuftebrua (een brug uit 1650 die zonder gebruik van spijkers gemaakt is), komen alweer een Trol tegen, die heel geduldig blijft zitten als Henk op z'n knie kruipt, lopen door een golfterrein (met waarschuwingsborden voor rondvliegende golfballen) en nestelen ons bij terugkomst op de camping wederom in het zonnetje.

Na een paar dagen lummelen begint ons nomadenbloed weer te kriebelen en we vervolgen onze weg door het Numedal. Op camping Fjordglott in Rodberg worden we begroet met een zachte géé. De eigenaresse blijkt een Belgische te zijn, ze had ons nummerbord al gezien... De service blijkt ook wat met een zachte géé. Het beloofde internet werkt niet en de TV-ruimte blijkt 's avonds gesloten. Bij het afrekenen blijkt de pinautomaat ook niet te werken. Zeker en vast ......

's Avonds begint het helaas wederom te regenen, de volgende dag is het niet veel beter. We bekijken nog wat de omgeving, laten onze fourwheeldrive even uit op wat steile glibberweggetjes, zodat deze ook weer in z'n nopjes is en er weer lekker modderig en grijs uitziet.

's Zondags is het wat miezerig terwijl gelijktijdig de zon schijnt en we verder trekken langs glinsterende rotspartijen, fris groene bossen en bulderend water. Het blijft fantastisch om te zien. Het plan is een camping aan de voet van de Gaustatoppen, om van daaruit zonder caravan een rondje over de Fjellvegen te rijden. Dat is één van de hoogste paswegen in Noord Europa en loopt van Sauland aan de E134 naar Rjukan aan de rv37. De camping blijkt niet te vinden. Aan het begin van de Flellvegen moet ook ergens een camping zijn. Niet dus. Hadden we maar zo'n handig campertje, dan konden we gewoon doorrijden .... We zijn inmiddels halverwege de top, komen meerdere caravan combinaties tegen en overwegen dan ook maar de hele weg mét caravan te rijden. Da zien we plotsklaps een camping.

Na een overnachting met veel regen op de bijzonder schone en fraaie camping Böed met mooie TV-ruimte maar zonder internet, trekken we onze Nissan z'n stoute schoenen aan en wagen de tocht verder over de Gaustatoppen. De weg is breed genoeg, de omgeving super, alleen jammer dat er maar zo weinig stopplaatsen zijn. Helaas kunnen we, door een overvloed aan smelt- en regenwater, de geplande wandeltocht niet maken. We zijn na circa 45 kilometer flink stijgen en dalen en verschillende haarspeldbochten in rap tempo weer beneden en rijden door via weg 37 langs het fraaie Tinsjö meer. We maken een tussenstop in Heddal bij de grootste staafkerk van Noorwegen, gebouwd tussen 1147 en 1242 (toen namen ze er nog de tijd voor ....) in pagode-stijl en slaan aan het eind van de dag ons kamp op bij Kongsberg. Het weer is momenteel heel wisselvallig en de temperatuur tussen de 15 en 20 graden. Zo zitten we buiten te picknicken en een half uurtje later rijden we in een stortbui.

De oplettenden onder jullie hebben vast al opgemerkt dat we inmiddels al weer aardig in zuidelijke richting trekken. Dit betekent dat we naar verwachting begin juli weer op de thuisbasis zullen arriveren.

Dank voor jullie interesse, blijf ons volgen en tot ziens !

Hartelijke groet, Henk en Mia